Ambon Manise
Blijf op de hoogte en volg Chana
16 September 2013 | Solomon Eilanden, Lata
Selamat siang!
Het is nu maandag eind van de middag en gelukkig ben ik al een beetje aan de temperatuur gewend maar daar is ook alles mee gezegd. Ik zal positief beginnen. Toen ik Ambon vanuit het vliegtuig zag, kreeg ik wel een brok in m'n keel. Dit is nu het prachtige eiland waar opa en oma vandaan komen. Toen we aankwamen stonden oma Lisa en opa Ais al klaar om ons te verwelkomen. Oma Lisa is geen spat veranderd! Opa Ais daarentegen wel maar dat is helaas de ouderdom en de gezondheid. Wat waren ze blij om ons te zien! Toen ik voor het eerst het huis inliep, was ik even in de war. In mijn gedachten was het huis veel groter. Toen ik 6 was en een stukje kleiner dan nu (ben nog steeds niet groot) leek alles natuurlijk veel groter en ruimer! Wat ik als eerst herinnerde toen ik binnenstapte, was de geur. Ja dat ken ik! Ik hoorde gerommel in de keuken en liep meteen door. Daar waren tante Nel, tante Jo en uiteraard Maartje bezig met het bereiden van een ontbijt. Ik kon het niet weerstaan om door te lopen naar het strand en de zee achter het huis. Met een grote glimlach liep ik naar achter. Helaas veranderde m'n glimlach al snel in een teleurstelling. Afval, afval, afval! Zo zonde. Het liefst zou ik meteen een vuilniszak willen pakken en het allemaal opruimen. Na de eerste indrukken was het even wennen aan de temperatuur. Duizeligheid, moeheid en misselijkheid wisselde zich af. 's Middags kwamen ooms, tantes, neefjes en nichtjes ons begroeten. Wat was dat een eerste dag. Na een goede nachtrust werd ik om half 6 's ochtends wakker. Niet van de warmte maar doordat het kindje in het huis naast ons keihard aan het huilen was. Het arme kind is ziek en hield het waarschijnlijk niet meer uit van de pijn. Vanmiddag zijn we met een 'Suli busje' naar Ambon stad geweest en naar het huis van oom Luc en tante Lien. Onderweg hadden we een uitzicht die je niet tegenkomt in Zeeland. Wat een bergen en palmbomen!
Maar nu even eerlijk.. Ondanks de ervaringen is het voor mij toch een hele omschakeling en heb ik het allemaal een beetje onderschat. Ik probeer het zoveel mogelijk over me heen te laten komen maar op het moment ben ik er nog niet van overtuigd dat ik deze twee maanden vol ga houden. Ik voel me toch best eenzaam doordat bijna iedereen mij niet verstaat want ze spreken geen Engels. Hierdoor voel ik me ook beperkt en opgesloten. In Ambon stad verrekte echt iedereen z'n nek om mij aan te gapen. Ondanks dat ik probeerde om er niets van aan te trekken, voelde ik me totaal niet op m'n gemak. In Nederland heb ik me vaak een buitenlander gevoeld door mensen die vooroordelen hebben maar ook hier voel ik me een buitenlander. Ach, ik blijf goede hoop houden..
Het weer hier was gister goed. Lekker temperatuurtje, zonnetje, windje. Vandaag was het weer het tegenovergestelde. Regen, regen en nog meer keiharde regen!
Nou ik ga me maar weer onder sprayen met DEET om de muggen van me af te houden. Oh, en ik heb een Indonesisch nummer die ik probeer om op Facebook te zetten. 5mb internet, ik ben benieuwd hoe snel ik er doorheen ben..
Xxx
Het is nu maandag eind van de middag en gelukkig ben ik al een beetje aan de temperatuur gewend maar daar is ook alles mee gezegd. Ik zal positief beginnen. Toen ik Ambon vanuit het vliegtuig zag, kreeg ik wel een brok in m'n keel. Dit is nu het prachtige eiland waar opa en oma vandaan komen. Toen we aankwamen stonden oma Lisa en opa Ais al klaar om ons te verwelkomen. Oma Lisa is geen spat veranderd! Opa Ais daarentegen wel maar dat is helaas de ouderdom en de gezondheid. Wat waren ze blij om ons te zien! Toen ik voor het eerst het huis inliep, was ik even in de war. In mijn gedachten was het huis veel groter. Toen ik 6 was en een stukje kleiner dan nu (ben nog steeds niet groot) leek alles natuurlijk veel groter en ruimer! Wat ik als eerst herinnerde toen ik binnenstapte, was de geur. Ja dat ken ik! Ik hoorde gerommel in de keuken en liep meteen door. Daar waren tante Nel, tante Jo en uiteraard Maartje bezig met het bereiden van een ontbijt. Ik kon het niet weerstaan om door te lopen naar het strand en de zee achter het huis. Met een grote glimlach liep ik naar achter. Helaas veranderde m'n glimlach al snel in een teleurstelling. Afval, afval, afval! Zo zonde. Het liefst zou ik meteen een vuilniszak willen pakken en het allemaal opruimen. Na de eerste indrukken was het even wennen aan de temperatuur. Duizeligheid, moeheid en misselijkheid wisselde zich af. 's Middags kwamen ooms, tantes, neefjes en nichtjes ons begroeten. Wat was dat een eerste dag. Na een goede nachtrust werd ik om half 6 's ochtends wakker. Niet van de warmte maar doordat het kindje in het huis naast ons keihard aan het huilen was. Het arme kind is ziek en hield het waarschijnlijk niet meer uit van de pijn. Vanmiddag zijn we met een 'Suli busje' naar Ambon stad geweest en naar het huis van oom Luc en tante Lien. Onderweg hadden we een uitzicht die je niet tegenkomt in Zeeland. Wat een bergen en palmbomen!
Maar nu even eerlijk.. Ondanks de ervaringen is het voor mij toch een hele omschakeling en heb ik het allemaal een beetje onderschat. Ik probeer het zoveel mogelijk over me heen te laten komen maar op het moment ben ik er nog niet van overtuigd dat ik deze twee maanden vol ga houden. Ik voel me toch best eenzaam doordat bijna iedereen mij niet verstaat want ze spreken geen Engels. Hierdoor voel ik me ook beperkt en opgesloten. In Ambon stad verrekte echt iedereen z'n nek om mij aan te gapen. Ondanks dat ik probeerde om er niets van aan te trekken, voelde ik me totaal niet op m'n gemak. In Nederland heb ik me vaak een buitenlander gevoeld door mensen die vooroordelen hebben maar ook hier voel ik me een buitenlander. Ach, ik blijf goede hoop houden..
Het weer hier was gister goed. Lekker temperatuurtje, zonnetje, windje. Vandaag was het weer het tegenovergestelde. Regen, regen en nog meer keiharde regen!
Nou ik ga me maar weer onder sprayen met DEET om de muggen van me af te houden. Oh, en ik heb een Indonesisch nummer die ik probeer om op Facebook te zetten. 5mb internet, ik ben benieuwd hoe snel ik er doorheen ben..
Xxx
-
16 September 2013 - 13:23
Levi En Bess:
Komt allemaal goed schatje!! Geniet van de familie
en al het mooie!! Dikke kus van ons !! ♥ -
16 September 2013 - 13:58
Ivo:
Leuk je ervaringen te lezen. Het is lastig dat je jezelf nu niet verstaanbaar kunt maken maar jij houd wel van een uitdaging. Doe je best en met een paar weken ken je de gebruiken en gewoontes en zal je je steeds meer thuisvoelen. Succes je kan het! Kus Ace & Ivo -
16 September 2013 - 16:00
Inge:
Al die ervaringen in 1 dag. Verwerk het, Laat het over je heen komen. Je kan het!! xxxxxx mama -
16 September 2013 - 17:22
Jaïra :
Aloha zus! Gelukkig zijn jullie goed aangekomen. En heb je geen boekje Maleis bij? En anders kopen! En niet zomaar opgeven want je wilde dit zo graag. Je kan het zus! Denk elke dag aan je hoor. Groetjes daar en dikke poloh voor papa, bung & oom Luc! Kus -
16 September 2013 - 18:39
Ani B:
Hé Lieffie
Wat een indrukken allemaal. Probeer het gewoon over je heen te laten komen. En alleen maar te genieten. De taal verstaan is niet alleen maar letterlijk maar met kijken en meevoelen ben je ook al n eind. Je zal merken wat er ook is dat je familie er voor je zal zijn. Ze zijn Supertrots op jou, dat jij er bent en ook noges blijft. SuperGirl
Je kan het!! Maar geef jezelf de tijd ... Minstens 1 week ;)
Love you Xx Ani B -
17 September 2013 - 13:34
T Nona:
Selamat nona manis,
je hebt ook nogal wat te verstouwen; gun jezelf de tijd om te wennen - gebruik gebarentaal als t niet lukt om je woordelijk uit te drukken - gewoon proberen "kaki-tangan" ; 't is niet meer allemaal hetzelfde als toen met pa, ma & oma's tig jaar geleden. blijven cobaen (combi maleis-ned. hahaha); als je te snel denkt die 2 maanden niet te kunnen volmaken, zou je nog spijt kunnen krijgen als je weer terug bent - ik ben jaloers op je, dat in ieder geval.Pa, o Luc en Maurice zijn er nog, geniet en leer door om je heen te kijken.Vergeet het doel niet van deze reis - relativeren en praktisch blijven.
en tuuuurlijk ben je in onze gedachten, wa dach je dan ! !!
begitu saja, hormat pada opa Ais, oma Liza dan saudara2 semua di sana dari katong di souburg sini !
dag lieverd, Tuhan memberkati Chana
xxxxxx t nona
-
17 September 2013 - 18:14
Usi Soof:
Lieverd, het komt allemaal wel op zijn pootjes terecht.
Je bent er maar net, en je moet nog heel veel dagen.
Dus ook nog heel veel leren.
De taal met een beetje gebarentaal kom je er ook.(heb je geen kamus mee}
Lieverd ben wel super trots op je dat je voor 2 maanden ff naar maluku gaat.
Gewoon geduld hebben, niet te veel willen, nog ff dat knopje flink omdraaien dan komt
het allemaal wel goed.
Groetjes aan papa, maurice en bu luc en natuurlijk oom ais en tante iye.
Probeer er maar lekker van te genieten.
Liefs van usi Soof xxx -
18 September 2013 - 15:50
Oom Benny:
Hey Chana,
Probeer gewoon te genieten nu je daar toch bent en voorlopig zijn papa, oom Luc en Maurice er om je een beetje op weg te helpen.
Je bent een doorzetter, dus jou kennende gaat het wel goedkomen!!!
Wel goed op jezelf passen, hé!
x oom Benny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
